Rzeka Rospuda płynie na południowy i południowo-wschodni kierunek, przecinając przez łańcuch dziewięciu wąskich, polodowcowych jezior: Rospuda Filipowska, Jezioro Kamienne, Jezioro Długie, Garbas, Jezioro Głębokie, Sumowo Bakałarzewskie, Jezioro Okrągłe, Bolesty oraz Rospuda Augustowska, gdzie uchodzi.
W jej górnym biegu, pomiędzy jeziorami, Rospuda charakteryzuje się wąskim i krętym korytem. Jej nurt jest szybki, a dno kamieniste, przypominając niemal górski potok. Rzeka przepływa przez lasy oraz łąki, a otacza ją wąska dolina o stromych i wysokich brzegach. Na jej trasie występują częste zakola, przełomy i powalone drzewa. Nad jej biegiem ciągną się kilometrami wąskie jeziora rynnowe.
Przez obszar Rospudy przebiega szlak kajakowy o długości 67 km. Na początkowym odcinku rzeki, kajakarze mogą napotkać pewne trudności, takie jak nagłe zakręty, kamieniste mielizny, wystające głazy czy paliki wbite w dno rzeki, a także drzewa leżące na wodzie. W dolnym biegu rzeka snuje się przez obszar trzcinowisk, które ograniczają widoczność brzegów. Wzdłuż całego szlaku znajdują się odpowiednie miejsca do rozstawienia biwaku i kajaki.
Rzeka Rospuda i ryby.
Dla wędkarzy cały szlak Rospudy stanowi wyjątkowe łowisko, przyciągające nie tylko pasjonatów połowu pstrągów, lecz także tych, którzy preferują wędkarstwo spławikowe oraz spinningowe. Górny bieg rzeki, łącznie z jeziorami, przez które przepływa, tworzy urozmaiconą strefę wodną, idealną dla różnych stylów wędkarskich. Obszar ten jest charakterystyczny dla terenów nizinnych. Pstrągowa kraina wędkarska zaczyna się dopiero od miejsca piętrzenia wody w okolicach miejscowości Rzeczki, a kończy ujściem do Jeziora Rospuda Augustowska (Necko).
Na tym odcinku obowiązują ograniczenia dotyczące wyłącznie przynęt sztucznych. To doskonałe miejsce dla miłośników połowu pstrągów potokowych, kleni oraz nowo wprowadzonych do rzeki lipieni. Bogactwo gatunków i różnorodność połowów stanowią istotny atut tego rejonu dla wędkarzy, którzy mogą w pełni cieszyć się swoją pasją w malowniczym otoczeniu Rospudy.
W miejscowości położonej nad brzegiem rzeki Rospudy, w pobliżu rzeczki Jałówki oraz Jeziora Jałowego, znajduje się wyjątkowe miejsce, uznawane za Święte Miejsce. Na tym terenie można napotkać kapliczkę zbudowaną w ogrodzeniu w 1990 roku, kilka krzyży wykonanych z drewna i kamienia, a także imponujący drewniany ołtarz.
Wśród tych krzyży, jeden wyróżnia się swoim wyglądem i na nim osadzona jest miedziana tabliczka z napisem autorstwa księdza Antoniego Kochańskiego, długo już nieżyjącego proboszcza parafii Janówka. Tablica opowiada o wyjątkowym drewnianym krzyżu, który został wystawiony przez Jaćwingów, należących do drużyny Skomęta, po ich przyjęciu chrztu w roku 1283. Krzyż ten, mimo prób zniszczenia przez pogan, przetrwał i został odbudowany przez nawróconych wrogów. To miejsce otacza atmosfera tajemnicy i wyjątkowości. Opowieści krążą tu od dawna o cudach, które miały się zdarzyć za sprawą Matki Bożej. Pierwszy z nich opisuje sytuację, w której krzyż wrzucony do wody nie opadł na dno, lecz powrócił na swoje pierwotne miejsce. Drugi cud mówi o interwencji Matki Bożej, która ukryła ludzi otaczających ją od Tatarów pod niewidzialnym płaszczem. Czasem te wyjątkowe wydarzenia są łączone z okresem powstania styczniowego.
Znana historia wskazuje, że to uroczysko prawdopodobnie znajduje się na miejscu, gdzie niegdyś istniał cmentarz cerkiewny, założony przez Bohdana Hrynkowicza Wołłowicza około roku 1514, po otrzymaniu puszczy. Świętem patronującym temu miejscu był św. Jan Chrziciel, co wyjaśnia obecność wielu nazw związanych z tym imieniem w okolicy. Mieszkańcy od dawna zbierali się w tym miejscu 24 czerwca, gdzie modlili się, spożywali posiłek, myli się w rzeczce Jałówce, składali ofiary w postaci pieniędzy i żywności pod krzyżami oraz przypinali do nich ozdobne ręczniki. Etnografowie podkreślają, że te rytuały są charakterystyczne dla prawosławnego święta Jordana. Podobne tradycje można spotkać na Mińszczyźnie, skąd prawdopodobnie pochodziła część tamtej ludności. Dziś to święto jest oficjalnie uznawane przez miejscowego proboszcza.